inleiding campo santo oktober 2022

Dames en heren,
Een inleiding geven voor de opening van de tentoonstelling van Etienne en Nikolai Kerkhof is
toch wel een moeilijke opdracht.
Etienne Kerkhof heeft weliswaar een website met een overzicht van diverse
tentoonstellingen uit het verleden en een uitgebreid curriculum vitae maar voor Nicolai vind
ik enkel een aantal foto’s terug op instagram.
Etienne is een zeer veelzijdig kunstenaar, een duizendpoot maar onze link is niet direct te
vinden in de kunstwereld maar wel op het tennisterrein.
Naast het sportieve luik is er ook de gezamelijke interesse voor Tsjechië.
Waar Etienne het veeleer ging zoeken in Moravië bleef ik bescheiden aan de grens met
Duitsland in het prachtige Boheemse woud. De band die Etienne evenwel heeft met Tsjechië
is veel nauwer en het valt mij op dat hij reeds in zijn CV verwijst naar zijn proefschrift ‘Kafka
en het geslotene ik’.
Ik heb eens nagekeken of ik het werk kon terugvinden in één of andere bibliotheek, maar het
is me jammer genoeg niet gelukt.
Maar de titel zegt wel veel: Enerzijds de interesse van Etienne in de literatuur inzonderheid
deze Tsjechische auteur en de kafkaiaanse wereld daaromtrent en anderzijds het geslotene
ik.
Inderdaad Etienne is geen roeper maar leeft zich uit in diverse kunstvormen.
Hij is muzikaal getalenteerd, hij beheerst de woordkunst als dichter en schrijft met vlotte
pen maar hij is bovenal de graficus.
Ook binnen dit domein zijn er tal van kunstvormen en technieken die hij beheerst gaande
van tekeningen, aquarellen, foto’s, collage’s, grafiek, beschilderingen, reproducties en
transparanten.
En deze opsomming is zeker niet limitatief. Als je naar het atelier van Etienne gaat sta je
gewoon versteld van de hoeveelheid kunstwerken die Etienne produceert maar telkens met
een variante, en met oog voor kwaliteit, schoonheid, kleurintensiteit.
Wie de loopbaan van Etienne overloopt staat niet alleen verbaasd over de omvang van het
oeuvre maar ook over de diverse felicitaties en onderscheidingen en de prijzen die hij heeft
gehaald en de lange lijst van solo-en groepstentoonstellingen van het begin van de jaren ’70
tot heden.

Volgend jaar is het 50 jaar geleden dat Etienne afstudeerde met grootste onderscheiding in
grafische kunst aan het hoger Sint-Lucas-Instituut te Gent en gelijktijdig haalde hij ook
grootste onderscheiding voor voormeld proefschrift.
Na zijn studies volgt een ganse evolutie in het werk met boeiende tentoonstellingen,
sculpturen, collages, computerregistraties, foto’s, gemengde technieken, tekeningen,
composities en noem maar op.
In de tentoonstelling van vandaag zijn het vooral tekeningen en aquarellen, transparanten
met telkens 1 centraal thema: de mens, het dier en de natuur. Een greep uit zijn werk van de
voorbije 2 jaren.
Eigenlijk vindt je deze thema’s terug in de ganse loopbaan van Etienne. De onderwerpen
blijven enigszins gelijk. Hij geeft de werkelijkheid weer zoals hij die ziet.
Luc De Norme vatte het samen in een zeer mooie zin: “Etienne Kerkhof serveert ons
tekeningen op een bedje van aquarel en etsen onder een laagje transparanten.”
Veel mooier kan ik het zelf niet uitdrukken.
En wat te zeggen over Nikolai Kerkhof. Creativiteit zit duidelijk in deze familie en het is altijd
verleidelijk om een vergelijking te maken tussen de werken van vader en zoon. Een dialoog
tussen 2 oeuvres; hier van vader en zoon, maar zeker geen éénrichtingsverkeer. Een dialoog
die zeer vroeg is gestart.
Het is een artistieke ontmoeting waarin de werken, zowel van vader als van zoon, welliswaar
samen, maar toch in de geslotenheid van hun eigen wereld aantreden.
Maar ook is het duidelijk dat Nicolai ondanks de verschillen met de stijl van zijn vader
voortborduurt op zijn invloed. Beiden houden van tegenstellingen, en dan vooral van
afwisselingen tussen het zichtbare en het onzichtbare.
Maar Nilolaï verrast vooral met zijn fantasierijke tekeningen, met een knipoog naar Bosch.
Eigenlijk kan ik niet beter dan afsluiten met een gedicht zonder titel van Etienne dat
boekdelen spreekt:
Uit dit kronkelend doolhof
groeit een pijnlijke wedergeboorte
Glijdt mijn onbereikbare schaduw
over de zoden van de horizon
De kinderen van steen en aarde